Zbigniew Gostomski

Zbigniew Gostomski (1932) Urodził się w Bydgoszczy. W latach 1953-1959 studiował na Wydziale Malarstwa w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni prof. Michała Byliny. Od ukończenia studiów pracuje na warszawskiej ASP, obecnie jako profesor na Wydziale Malarstwa. Był współtwórcą Galerii Foksal w Warszawie, w której prezentował prawie wszystkie swoje prace w kilkunastu wystawach indywidualnych. Uczestniczył w ponad 30 wystawach krajowych i około 60 zagranicznych. Zbigniew Gostomski to jedna z najważniejszych postaci we współczesnej sztuce polskiej; był blisko związany z wieloma znanymi artystami awangardy polskiej, m.in. H. Stażewskim, J. Ziemskim, M. Boguszem, a szczególnie z Tadeuszem Kantorem. Brał udział w wielu jego happeningach (m.in. "Cricotage", "Happening Morski"). Przez ponad dwadzieścia lat był również aktorem w Teatrze Cricot 2 Tadeusza Kantora, brał udział we wszystkich jego sztukach. Stworzył kreacje Ucznia Repetenta w "Umarłej klasie", Wielkiego Geometrę w "Gdzie są niegdysiejsze śniegi", Żołnierza w "Wielopole, Wielopole", Matkę Kantora w "Niech szczezną artyści" oraz Jonasza Sterna w ostatniej sztuce Kantora "Dziś są moje urodziny".

Z ul. Kopernika wychodzimy do ul. Królewieckiej i kierujemy się w lewo, w stronę Placu Kazimierza Jagiellończyka. Na skwerze przylegającym do placu, niemalże w sąsiedztwie budynku Centrum Spotkań Europejskich "Światowid" znajduje się jedna z najciekawszych plastycznie realizacji I Biennale Form Przestrzennych. Rzeźba Gostomskiego powstała z umieszczenia w ramie, dwóch przeciwstawnych względem siebie, silnie wygiętych arkuszy blachy. Tworzy to bardzo przemyślany i homogeniczny układ. Rodzące się pomiędzy wygiętymi elementami napięcie zostaje pomiędzy nimi uwięzione, a tym samym "nie rozrywa" wizualnie formy. Ładunek energii, jaki został zawarty w tej pracy jest neutralizowany przez obecność szerokiej ramy kompozycji. Forma oglądana frontalnie ujawnia zaskakujący efekt niemal jednolitej powierzchni, rozjaśnionej padającym światłem na miejscach wygięć blachy. Powierzchnię tę przełamuje wizualnie Gostomski wąskimi szczelinami pomiędzy ramą i arkuszami blachy, co przypomina efekt stosowany przez włoskiego artystę Lucio Fontanę w obrazach spacjalnych (z wł. spaziali).